تابلو ها
انواع و اقسام . کرکره ای . چرخان . ثابت
در اندازه های متفاوت
با موضوعات متفاوت از "رب گوجه" بگیر تا "عزیز دلم شراب نخور"
مجموع مساحت های این تابلو ها را اگر در نظر بگیریم به اضافه ی هزینه ای که برای طراحی و نصب و از همه مهمتر امتیاز آن می شود به عبارتی حسرت یک تئاتری.
تئاتری ای که به دلش ماند یه مکان مجزا برای اهالی اش داشته باشد.
کاش هنر هم روزی برایتان ارزش گوجه و یا دستمال کاغذی را پیدا کند.
کاش حد اقل یک تابلو خوب برای معرفی تئاتر هایی که قرار است اجرا شود و یا در حال اجراست باشد. باور کنید جایتان را تنگ نمی کند.
کاش همانطور که سینما مکانی ثابت و همیشگی برای تبلیغ دارد ؛ تئاتر هم داشت.
به امید روزی که "عام فی تئاتر" داشته باشیم.